ANALIZA/ A është presidenti Trump një patriot?

19 Tetor 2017, 13:01Bota TEMA

Nga David Von Drehle

Doja që ky opinion të jetë diçka ndryshe nga burri i Shtëpisë së Bardhë. Të shohësh larg herë pas here është një ushtrim i shëndetshëm.

Por sulmi impulsiv i Presidentit Trump ndaj paraardhësve të tij, që u shpalos gjatë një konference të përbashkët me liderin e shumicës së Senatit, Mitch McConnell (Republikan), ka ngritur përsëri një pyetje që më ka ndjekur që nga fjala e tij inauguruese. A është Trump patriot?

Në rast se e keni humbur atë, presidentit iu kërkua përse ai kishte qenë i qetë gati dy javë për vdekjen e katër ushtarëve amerikanë në Niger më 4 tetor. Trump mund të ishte përgjigjur në një numër mënyrash: duke vënë në dukje rrezikun për të folur përpara mbledhjes së gjithë fakteve; duke cituar nevojën për kujdes me detajet e një operacioni të fshehtë.

Në vend të kësaj, ai solli bisedën rreth letrave që kishte shkruar për familjet e ushtarëve të vdekur (por që ende nuk janë dërguar), përpara se të shtonte se mund edhe t’i telefononte familjet, nëse do të ketë kohë.

Duke iu referuar sulmit, siç bën shpesh kur ndihet i kërcënuar, Trump akuzoi paraardhësit e tij për dështimin në vlerësimin e plotë të vendimeve të tyre ndaj burrave dhe grave që ata komandonin.

“Nëse ju shikoni Presidentin Obama dhe presidentët e tjerë, shumica e tyre nuk kanë bërë telefonata, shumë prej tyre nuk kanë bërë telefonata. Më pëlqen të bëj telefona kur është e përshtatshme, kur mendoj se jam në gjendje ta bëj. Ata kanë bërë sakrificën supreme,” tha Trump.

Mënjano mospërfillësinë e rastësishme të kësaj shakaje, e cila i’u kishte kthyer mbrapa në momentin kur la gojën. Ai u përpoq të merrte prapa “shumicën” dhe ta zëvendësonte me “shumë”. Dhe mos prisni që ai të telefonoj çdo familje – vetëm ato që janë “të përshtatshme” dhe vetëm kur ai mendon se është “në gjendje ta bëjë këtë”. (Në atë momente ai nuk kishte telefonuar asnjë nga katër familjet.)

Ajo që më goditi ishte përçmimi i Trump për paraardhësit e tij. Me pothuajse një mendim, ai nuk sulmoi politikat e tyre, por personazhet e tyre, duke i akuzuar ata për të qenë të thjeshtë në lidhje me vdekjen e ushtarëve amerikanë.

Në librin e tyre “The President Club”, miqtë e mi Nancy Gibbs dhe Michael Duffy dokumentuan një ndjeshmëri të thellë dhe komplekse të nxitur midis presidentëve në detyrë dhe paraardhësve të tyre. Vetëm ata mund ta kuptojnë përvojën e rëndë të zyrës, dhe kjo i bën edhe rivalët e hidhur politik  “bashëudhëtarë në universin paralel ku e kaluara, e tashmja dhe e ardhmja e turbullt, ku terreni i keqdashës duket shumë i ndryshëm dhe ku vështirë se ka ndonjëherë një gjë si rezultati i përsosur”.

Megjithatë, anëtari më i ri i klubit duket i paaftë për të ndjerë ndjeshmëri. Kështu, ai mund të keqësojë jo vetëm vendimet por edhe mirësjelljen e presidentëve të mëparshëm. Dhe jo si çështje parimore – thjesht në impuls, një trillim.

Patriotizmi nuk kërkon që ne të lavdërojmë atë që nuk është e lavdërueshme. Ashtu si çdo amerikan tjetër, Trump është i lirë të kritikojë siç e sheh të arsyeshme. Por, kur një lider i zgjedhur e çmon, pa arsye, besimin e mirë të udhëheqësve të tjerë të zgjedhur, ai po e shkatërron vendin. Cili lloj kombi, në fund të fundit, do t’i zgjedhë ato?

Unë mund të lexoj shumë gjëra, përveç se Trump ka qenë në këtë biznes që nga fillimi. Fushata e tij ishte një qasje e keqe kundër udhëheqësve “budallenj” të cilët kurrë nuk arritën të përmbushnin gjërat që ai do të jepte që në Ditën e Parë. (Ne jemi ende duke pritur.)

Tranzicioni ishte i mbushur me fjalime për agjencitë e inteligjencës jokompetente. Fjalimi i tij inaugurues i tha botës se politika e jashtme bipartizane e Amerikës e 75 viteve të mëparshme ishte vetëm një vjedhje e madhe dhe e paramenduar e pasurisë së kombit nga udhëheqësit e saj, për t’u “rishpërndarë në të gjithë botën”.

Askush nuk mund ta dëgjonte dhe ta merrte parasysh fjalimin pa menduar më pak për Shtetet e Bashkuara. Këtu nuk fliste një njeri konspirativ i ulët që ngrinte çështje tradhëtie. Ky ishte presidenti i ri.

Unë mendoj se ne kurrë nuk kemi qenë ndonjëherë të udhëhequr nga një person me një mendim kaq të ulët të Amerikës. Dhe unë nuk jam i vetmi që e vëren këtë. Senatori John McCain (Republikan i Arizonës), shërbimin ushtarak e të cilit Trump denigroi gjatë fushatës së tij,  tha të hënën: “Frika nga bota që ne kemi organizuar dhe udhëhequr për tre të katërtat e shekullit, braktisja e idealëve që kemi përparuar anembanë globit, refuzimi i detyrimeve të udhëheqjes ndërkombëtare dhe detyrës tonë për të mbetur “shpresa e fundit më e mirë e Tokës” për hir të një nacionalizmi gjysmë të pjekur dhe të rremë”- qënia si Trump me fjalë të tjera – është “jopatriotik”.

Presidenti këmbëngul që lojtarët e futbollit të tregojnë respekt për himnin kombëtar, por ai nuk ka respekt për besimin e mirë të atyre që shërbyen para tij. Ai ankohet se kritikët janë të padrejtë ndaj tij edhe pse ai padrejtësisht sulmon paraardhësit e tij. Në moshën 71 vjeçare, Trump po përjeton shërbimin publik për herë të parë. Ne mund të shpresojmë se vlera e saj përfundimisht do të agojë mbi të./The Washington Post – Lexo.al/

Lini një Përgjigje

Adresa juaj email nuk do të bëhet publike. Fushat e domosdoshme shënohen *

Lini një Përgjigje