Nënë Qamilja është 80 vjeç. Ndonëse krahët i dhembin e sytë i ka të enjtura, nënë Qamilja punon papushuar. Në zonën e ish parkut të autobusëve në Tiranë atë e gjen çdo ditë duke punuar me shtiza çorape leshi, të cilat më pas i shet dhe me ato para siguron paratë që i duhen për ushqim.
Probleme shëndetësore ka pasur shpesh, por kushtet e ekonomike e detyrojnë 80-vjeçaren që prej 4 vitesh, çdo ditë nga që herët mëngjes të dalë në rrugë në mes të diellit e shiut, dhe të punojë.
Jeta e vështirë dhe vuajtjet që nuk i janë ndarë, e bëjnë nënë Qamilen të përhumbet mes lotëve e kujtimeve të trishta. Për të përfunduar një palë çorape të cilat i shet nga 300-450 lekë nënë Qamilja thotë se i duhen 3 ditë, por jo çdo ditë malli shitet. Ka pasur raste plot kur është kthyer në shtëpi me duart bosh, pa mundur të shesë asgjë .
Nënë Qamilja jeton së bashku me djalin dhe familjen e tij. Fatkeqësisht dhe nusja e saj është diagnostikuar me kancer dhe ka hequr njërin gji, ndaj dhe problemet e shumta e kanë detyruar të mos mendoj për kufi të moshës apo se e ka lënë fuqia për punë, raporton Report tv.
Me duart që vazhdojnë thurin, si e vetmja mundësi për t’u bërë ballë halleve të familjes, 80 vjeçarja apelon për ndihmë, nga kushdo që ka mundësi.
Erjon bashke me faqeleshin qe ha tek Nusreti me xhup veshur shikoni Qamilen.Ajo dhe Qamilet e tjere e ben kete vend.Ve bast se Qamilja eshte e para qe paguan dritat dhe ujin..Mire eshte qe edhe vrapueset, boskieret, mundesat, schiattricet, te trajtohen me taksat e shqiptareve dhe jo te yllit Fidel, por Qamilet,Vangjelit 80 vjec te ketij vendi meritojne dinjitet para se te ikin nga kjo bote qe i ra per hise te jetojne ne nje vend e te ken per baskekryetar opozite nje spiun te komunizmit qe ka sot ka hale edhe per sashen dhe vet ne moshen e sashes e ka bere prapa gardhit.
Mekanizmi që u vu në funksion gjat pandemisë mund të shihet si një instrument permanent - në zhdukje të varfërisë - dhe çdo opozitë ta ketë pjesë të menaxhimit me pozitën , ndryshe me ojf e ojq , do vazhdomjë të themi se e gjithë bota kështu ka pasur e kështu e lëmë shoqerimnë me ta nëpër këmbë e të na dhëmbë , se sipas disave , tragjedia është ajo që mban shoqërinë në ekuilibër . Do pyetur noi fillo . ( sikur njëriu s'ka ndjenja me këtë mendësi ndersa dyerëziu paska ) .
Apelimi per ndihme do te kishte kuptim nese do te sqaronit nese dikush , qofte dhe nga amerika , do te deshironte qe te dergonte dicka si ndihme dhe si per shpirt te nenes se vet qe i ka vdekur . Ju te gazetes tregohunui me korrekte kur flisni per te ndihmuar njerez te tille