Te fundit
“Këtij shokut shqiptar, ia ke falur virgjërinë 17-vjeçe?”- Historia tronditëse e vajzës nga Fushë-Kruja që u dashurua me një afro-amerikan
17 Nëntor 2023, 11:04Dossier
TEMA
-Mrekullia çudibërëse e gurit të marrë nga vëndi i shenjtë te Kisha Shën Ndout në Laç të Kurbinit, për familjen e emigrantëve shqiptarë-
Befas, Dalin Mirakajt, iu kujtua ai guri i vogël e i lëmuar që kishte sjellë me vete, kur kishte zbritur për herë të parë në Kanada. U mundua të kujtojë ku e kishte fshehur atë gjë të çmuar, fat-dhënëse. Kishte kaluar kohë pa e parë e prekur, që kur e bija e tij e vetme, Bora, u nis për të filluar studimet në Universitetin e Otavës.
Atë gur ai e kishte sjellë të fshehur në xhepin e brendshëm të xhaketës, kur kishte mbërritur këtu përpara gjashtëmbëdhjetë vjetësh. Sipas tij, ai nuk ishte një send dosido, por një gur i bekuar, i shenjtë, çudibërës. Jeta e tij e deritanishme e kishte vërtetuar këtë. Sipas tij, ai vlen më shumë se sa floriri. Vjen nga vendi i bekuar, në zemër të Shqipërisë, nga Kisha e Shna Ndout, në kodrat e Laçit.
– “Po si, ne nuk dimë asnjë fjalë anglisht”, – i tha ajo.
– “Ka llotarira, por duhet të hyjmë në një kurs. Duhet ta mësojmë, aq sa të mundemi, të thyejmë veshin”. – “Njoh një mësuese anglishteje. I kam bërë disa ndere me fëmijët, kur i ka pasur pa qejf, ndoshta na vjen në shtëpi”. – “Po pranoi, e paguajmë se po qe për nder të vjen një herë, dy, por jo më shumë”, – sugjeroi ai dhe ajo tundi kryet në shenjë pohimi.
Dhe nisën të mësojnë të dy. Selimeja po ecte më mirë, ndoshta nga që ishte në moshë disa vjet më e re se sa Dalini. “Gjuha mbahet mend dhe mësohet më shpejt kur e praktikoni, mos flisni shqip në familje, por anglisht”, u tha mësuesja një ditë. Kishte të drejtë.
Provuan të vazhdonin kështu dhe përmirësimi i njohurive ishte i dukshëm. Në gazetë lexuan një njoftim se në Kanada, kërkoheshin infermierë nën moshën dyzetë vjeç, por duhet të plotësonin një formular dhe ta nisnin në ambasadën kanadeze në Romë. Kërkuan ndihmën e mësueses së anglishtes, për ta mbushur. Ajo u tha se brenda gjashtë muajsh, kërkesa do të shqyrtohej nga qeveria kanadeze; në se kualifikoheshin, një punonjës i ambasadës, do ta merrte aplikantin kryesor në provim për gjuhën. – “Qenka rrugë e gjatë”, – i tha Selimeja.
– “Ne kemi pritur dyzet vjet, e të mos presim gjashtë muaj, – ia priti Dalini me të qeshur – ti je aplikantja kryesore, Selime”. “Këtë radhë gruaja përpara, e unë pas saj. O Kisha e Laçit, na ndihmo, asnjë ndihmë nuk kemi në këtë rrugë ku kemi hyrë, veç besimit në Zot”! Atë natë Dalini nxori me kujdes nga valixhja gurin dhe e futi nën jastëk. Bëri një gjumë të shqetësuar. Për çudi pa në ëndërr se zbritën në New-York e jo në Kanada.
Nëpunësja e ambasadës kanadeze që i mori në intervistë, qëlloi një grua e mirë. Ajo kishte çelur përkohësisht zyrën në “Bllok”, në Tiranë. Pa shumë ceremoni, i thërriste aplikantët shqiptarë, një nga një. Aty nga dreka, i erdhi radha Selimesë. Dalini e përcolli deri tek dera e zyrës, duke i lënë në dorë gurin e Kishës së Laçit. Sa e preku, zemra i erdhi në vend dhe hapat deri tek tavolina, ajo i bëri e sigurt. Bashkëbisedimi ishte pa përkthyes, në anglisht. Selimeja edhe vetë u habit, si i erdhën ashtu ndërmend fjalët. Nuk ngeci në asnjë frazë. Gurin e shtrëngonte fort në dorë.
I ngjante se ai ishte zemra e saj dhe i pulsonte aty në pëllëmbë. “Ta gëzoni Kanadanë”, i tha nëpunësja në mbyllje të intervistës, shumë thjesht e pa asnjë ceremoni. Kaq ishte e gjitha. Deshi, ta përqafojë nëpunësen, por ndjeu sikur guri në dorë i tha të përmbahej, zyrtarja ishte në shërbim të vendit të vet, përfaqësonte shtetin, ajo nuk ishte thjesht një shoqe pune. Dalini e kuptoi që ajo e kishte kaluar testin, që kur në dalje ndeshi sytë e saj të qeshur. Pa thënë asnjë fjalë, i mori gurin nga pëllëmba e dorës dhe e çoi në buzët e tij. Mrekullia kishte ndodhur.
Plotësimi i dëshirës për emigrim me dokumente të rregullta në Perëndim, u ndryshoi jetën. Ja Kanadaja, ja Amerika! U ngjante se shpirtërisht ishin ngritur disa metra lart nga toka. Bora ishte rritur dhe kishte nisur të flasë. Dalini, sa herë hynte e dilte nga shtëpia, e merrte në duar, e ngrinte lart dhe i thoshte: “Për ty, bija ime, për ty Bora e ëmbël, po e bëjmë këtë sakrificë, të rritesh e të edukohesh si një princeshë, të fitojmë kohën e humbur, të marrëzirave socialiste”!
Të gjitha këto Dalinit, iu kujtuan duke pritur me ankth të kthehej e shoqja nga puna. Me siguri ajo e dinte, ku kishte përfunduar guri nga Kisha e Laçit. Si në një film, iu shpalos jeta që kishte bërë në Shqipëri, martesa dhe ardhja në jetë e bijës së tyre, Borës. Selimeja, së cilës në Kanada i thërrisnin të gjithë pa përjashtim Selma, punonte mami në një spital të Torontos, njëzetë minuta larg nga shtëpia. Sipas urgjencave, nganjëherë vonohej më shumë se zakonisht, por këto vonesa, me kalimin e kohës ishin bërë të zakonshme dhe askush nuk i vinte re. Këtë radhë ishte ndryshe.
I hodhi sytë orës elektronike në mur. Akrepi i madh kishte shkuar tridhjetë minuta përpara nga orari i kthimit. E priste të shoqen me ankth e padurim. U ngrit, shkoi tek dritarja, lëvizi perden dhe i hodhi një sy parkimit të shtëpisë. Ishte bosh. Qielli ishte nxirë nga re që lëviznin me shpejtësi në drejtim të perëndimit. Ajri ishte i mbytur me lagështi. Në se era do të ndalej, me siguri shiu do të zbrazej mbi tokë, por era vazhdonte si e tërbuar, duke ngritur nga toka shkarpa, copa letrash e gjethe të thata, që endeshin si të marrosura nga të katër anët e horizontit. Kopetë e mbarsura të reve ishin të paparashikueshme, nuk dihet se ku do ta zbraznin shiun. Dera e shtëpisë kërciti dhe Selma u shfaq papritur, duke shtyrë me ngut kanatin e derës.
– “Shyqyr që mbërrita pa filluar shiu”, – tha ashtu kot si duke i folur vetes me zë të lartë. Dalini e dëgjoi dhe u ngrit për ta përshëndetur. Kishte një çehre të vrarë dhe vështrim të hutuar, por Selma nuk e vuri re. Nuk e pyeti si zakonisht se si e kaloi ditën, por i tha me një zë sikur nuk ishte i tij: – “Ku është guri nga Kisha e Laçit? Ku nuk e kërkova, por nuk e gjeta”?! -“Guri? Si, nuk të kam thënë që e ka marrë Bora në Otava”?!
– “Gjithnjë unë do t’i mësoj i fundit, ngjarjet e kësaj shtëpie?! Sa kohë ka? Nuk nxirrej ai gur nga dera e shtëpisë, po sikur ta humbasë? Ti e di se unë e kam të shenjtë. Ai gur është fati ynë”! – “Po për fat e ka marrë edhe ajo”.
– “Ta marrim shtruar, pa eja ulu këtu pranë meje, m’i trego të gjitha me radhë. Ka diçka që nuk shkon këtu, ka diçka që më mbani fshehur, bie erë pabesi, pse kështu? Ku kam gabuar me ju, ku jam sjellë keq”?! – bëri disa pyetje rresht Dalini. E shoqja u pendua që nuk e kishte vënë në dijeni rreth problemeve që i ishin hapur së bijës dhe vendosi t’ia tregojë të gjitha: – “Bora ka rënë në dashuri me një djalë, por nuk ka vendosur të martohet me të pa marrë mendimin tonë. Ka disa muaj”. – “Dhe nuk ma keni thënë mua? E ke sjellë me vete këtë vajzë apo e kemi lindur së bashku? Nuk kam të drejtë të di unë për fatin e bijës sime”?! – ngiti ai zërin si rrallëherë.
– “Problemi është më delikat se kaq, ai djali është pak me lëkurë të zezë”, – u përgjigj Selma përmes lotëve. – “E ç’të keqe ka se e ka lëkurën pak të zezë? Ashtu e ka pasur edhe gjyshi im nga nëna”. – “Jo, ai është zezak”, – tha ajo me një zë të vakët. Dalini u nemit, ndjeu se të rrahurat e zemrës po i shuheshin. Gati po i binte të fiktë. Këtë lajm nuk e kishte pritur kurrë. “Si kështu Bora?! – Fare i zi”?
“Nga është”?! –“Amerikan”. – “Fare, fare i zi? – Fare”. Ky lajm ishte për të si një rrufe në qiell të kthjellët. Kurrë nuk i kishte shkuar ndërmend, se bija e tij e dashur, Bora e zgjuar dhe e ëmbël, do të lidhej me një zezak! O Zot, pse zgjodhi Kanadanë për të emigruar?! Po kush djalë shqiptar, nuk do ta preferonte bijën e tij të bukur, e të zgjuar?! Ndjente se nga çasti në çast, mund të rrëzohej për tokë. Nuk kishte fuqi as t’i fliste e, as t’i bërtiste së shoqes.
Nuk është se ai kishte ndonjë paragjykim ndaj racave, ngjyrave dhe kombësive, por nuk e gëlltiste dot, të quhej vjehrri i një afro-amerikani. “Pse, kur Kanadaja ka plot djem të rinj me origjinë nga Europa apo, qoftë edhe nga Turqia, mendoi. Si dreqin qenka magjepsur kështu Bora? Dhe pse nuk më ka rrëfyer po e ka mbajtur të fshehtë? – Pse, pse nuk më ka treguar mua”?! – iu kthye së shoqes. – Sepse e ka ditur, që nuk do ta gëlltisje zgjedhjen e saj. “Po ti, e di se sa e gabuar është në Kanada të tregohesh racist, dënohesh me ligj?! Të ecim edhe ne me botën, – deshi ta ngushëllojë ajo”.
– “Tani, pasi keni bërë proçkën, më tregoni edhe kulturën, edhe ligjin. Ke faj Selime, je bërë bashkëpunëtore në gabimin e saj, e ke ditur dhe nuk ia ke prishur Borës. Jo, nëna duhet ta drejtojë të bijën”. – “Ka plot vajza të bardha, që martohen me zezakë, nuk është vetëm kjo jona”, – i tha Selma dhe u ngrit të hiqte rrobat e punës. Dalini mbeti vetëm. Vuri kryet midis pëllëmbëve dhe po përpiqej të gjente arsyen, se ku kishte gabuar me të bijën.
Solli ndërmend jetën e saj. Asnjëherë nuk i kishte folur me zë të lartë, asnjëherë nuk i kishte hequr ndonjë pëllëmbë. Ajo është princesha e tij, mbretëresha e dashurisë së tij të pakufishme. Çudi, ajo nuk kishte sjellë në shtëpi ndonjë shok klase, nuk ishte vonuar asnjëherë në party apo mbrëmje argëtimi, kurrë alkool. Nuk kishte marrë kurrë narkotikë, pra, nuk të linte shkak për ta qortuar, model e shembullore në çdo drejtim. Ai mendonte se ajo i ngjante plotësisht atij vetë.
“Sikur ta kesh nxjerrë nga hundët” i përsëriste e shoqja vazhdimisht. Madje kur Bora nisi studimet në Otava, Selma i tha:
– “Nuk duhet t’ia kemi frikën, kur nuk gaboi në kolegj, tani nuk mund të gabojë më”. Dalinin Mirakajt, as i hahej e as i pihej. Nuk kishte vënë asgjë në gojë, qysh prej mëngjesit. E shoqja diçka thoshte nëpër dhëmbë, duke u marrë me punët e shtëpisë, por ai nuk dëgjonte asgjë.
E gjithë qenia e tij, ishte përqendruar tek e bija. Mos ishte vënë në pozitë të vështirë, nga ky zezaku?! U mat disa herë ta merrte në telefon, por u druajt, nga se do të dilte jashtë karakterit të tij dhe mund t’i bërtiste. E dinte se Selimeja do t’ia tregonte të gjitha dhe ndoshta Bora, mund t’i bënte një thirrje telefonike, e t’i thoshte, se ajo puna e zezakut nuk është gjë.
E gjitha kjo mesele ndodhi, kur ai kishte kapur një punë të re: me rrogë sa dyfishi i asaj së parës. Ishte pranuar të punonte për mirëmbajtjen e mjeteve motorike, në një fushë golfi. U habit kur i thanë se mensa, si për atë, si për gjithë klientët, ishte e paguar. Mund të hanin në çdo kohë dhe mund të zgjidhnin gjithçka. Gatime të mrekullueshme, si për mbretër, edhe haviar kishte. Të anëtarësoheshe në klubin e golfit, duhet të paguaje një shumë të madhe vjetore, gati sa trefishi i rrogës së tij, për një vit.
Anëtarët e klubit të golfit, ishin të gjithë të pasur dhe racë e bardhë, kryesisht me prejardhje angleze. Shumica milionerë. Në sajë të korrektesës dhe ndërgjegjes në punë, Dalini kishte fituar simpatinë e të gjithëve. Mjetet motorike shkëlqenin si kurrë ndonjëherë dhe ishin të gjitha në efiçencë të plotë. Ndryshimi dukej ashiqare, si kurrë më parë.
Ama edhe ai vetë as në ëndërr nuk kishte parë punë të tillë dhe rrogë kaq të madhe, madje nuk e merrte me mend se ekzistonte kjo lloj pune. Dhe dihet se e kujt ishte merita. Fati i tij fshihej pikërisht në atë gurin e vogël, të sjellë nga Kisha e Laçit. Ai kishte bekimin e Shna Ndout, kështu mendonte. Ndoshta së bijës i ndërrohej mendja, pikërisht asaj i duhej fati. E ardhmja i takonte asaj. Nuk duhet t’ia kërkonte gurin. Mjafton që ajo të ishte mirë. Në fund të fundit, si ai, si Selimeja, për atë punonin, për atë rezervonin gati një rrogë në muaj.
Ishte koha kur ajo duhet të krijonte familjen e vet. As kur kishte rënë agu dhe nga dritarja po hynte drita e ditës së re, atë nuk e kishte zënë gjumi. U ngrit nga shtrati, ngadalë e pa zhurmë. I pihej një kafe shqeto. U kthye nga drita e mëngjesit që binte fasha-fasha nga dritarja dhe u lut: “Vër dorë, o Zot, vër dorë, o Kisha e Laçit dhe ma shpëto time bijë”! dhe rënkoi nga thellësia e shpirtit. Priti sa të hapte sytë e shoqja dhe i tha duke rrokëzuar fjalët.
– “Bora është zemra jonë, shpirti ynë, duhet t’i thërresë mendjes, t’i vërë kapak kësaj historie. Kush nuk e merr atë me atë bukuri, diplomë e mençuri që ka. Djalin më të mire, i sjell këtu nga Shqipëria. Sido që të jetë, bythëziun nuk dua ta takoj kurrë. Bora e ka të hapur derën e shtëpisë dhe të jesh e bindur, se nuk do t’i them asnjë fjalë, ama atë afro-amerikanin, nga qielli të jetë i rënë, kurrë nuk e kam për ta qasur në shtëpi”.
– “Këto që më the mua, mos ia thuaj askujt, do ndëshkohesh si racist, do të marrin gazetat, jemi në shtet demokratik”, – iu kthye Selma.
– “Po, moj po, por në fushat e golfit, nuk kam parë asnjë zezak”, – i tha ai me shpoti. – “Zezakët janë si ne, nuk kanë fuqi të paguajnë kuotën 250 mijë dollarë në vit, ashtu si ata miqtë e t’u milionerë, ama në sporte të tjera dhe në muzikë, ata po bëjnë namin, në gjithë botën. Në deje iu rrjedh gjak i kuq si i yni”. – “Kaq di të them dhe ti e njeh mirë kokën time, atë që them, e bëj”, – e mbylli ai bisedën dhe u bë gati për të shkuar në punë. Selma ia njihte mirë tabiatet, asgjë nuk mund t’ia kthente mendjen, veç Kishës së Laçit. Por ajo kishë ishte shumë larg.
Bora u diplomua për informatikë, gjeti edhe punë, por afro-amerikanin nuk e ndau. As në shtëpinë e prindërve, nuk e solli. Zunë banesë me qira në lagjen ‘Etobiko’ të Torontos. Dalini me kursimet e tij, i bleu së bijës dhuratë, një makinë të re japoneze, nga më të fundit, akull të re. – “Çfarë njeriu qenka kështu, ky babai yt, – i tha Borës i shoqi – të blen makinë të markës së fundit dhe nuk pranon të njohë dhëndërrin, me të cilin ti ndan shtratin dhe jetën”. – “Babin mos ma zër më në gojë, – iu përgjigj ajo dhe një çurg lotësh i rrodhën nëpër faqe – të jetë hera e fundit, janë punët tona të brendshme”.
Edhe kur Bora u bë me djalë, Dalini nuk pranoi ta njohë e ta takojë dhëndërrin. Vetëm pyeti se kujt i ngjan nipi. – “Mulat, pak brun e i lezetshëm, me flokët kaçurrela, – iu përgjigj e gëzuar Selimeja – por nga ne anon më shumë”. Dalini vuri pakëz buzën në gaz. Ardhja në jetë e një fëmije, u bë mollë sherri midis çiftit të ri. Pa kaluar as dyzetë ditë nga lindja e tij, Xhejsoni, kështu quhej afro-amerikani, i dha ultimatum së shoqes. – “Me që vjehrri, nuk dëshiron të më takojë mua, as unë nuk lejoj që ai të takojë birin tim. Babi yt është racist, madje ai nuk më thotë as zezak, por ‘bythëzi’. Kjo për mua është një fjalë ofenduese”, – tha ai me mllef të akumuluar prej kohësh. Borës iu ngritën nervat.
– “Harrove ti, kush e paguante qiranë e dhomës në universitet për katër vjet, sepse prindërit e tu, nuk kishin të ardhura?! Ishte pikërisht babai im. As ke fytyrë ta zësh në gojë dhe çfarë do të bëj unë, as të pyes fare. Mos mendo se jam skllavja jote. Ai është babi im, e jo yti”, – tha duke ngritur zërin. Nuk vazhdoi më tej, por mori të birin në karrocë dhe u nis për tek prindërit e saj.
Dalini u lidh fort me të nipin dhe i lutej ta sillte sa më shpesh, sidomos për fundjavë. Por Bora nuk u kishte treguar prindërve diçka tjetër. Xhejsoni ishte xheloz dhe sa herë ajo takonte ndonjë mik të vjetër, sidomos shqiptarë, ai bëhej nervoz, grindej kot së koti dhe një ditë i tha prerë:
– “Nuk dua të takohesh me djem shqiptarë. Shumë i zgjat bisedat me ta, pastaj, ç’janë ato kafe ekspres, që ju i keni aq qejf”.
– “As unë nuk të kam penguar, të flasësh me ndonjë zezake”, – i tha ajo me shpoti. Ai u bë bishë, ngriti dorën ta goditë me shpullë, por në momentin e fundit u tërhoq. Borës i dolën shkëndija nga sytë dhe tërë atë javë qëndroi në shtëpinë e prindërve, por atyre nuk u tregoi asgjë nga grindja dhe konfliktet me të shoqin. Marrëdhëniet në çift ishin tronditur. Xhejsoni nuk dorëzonte asnjë të ardhurat prej rrogës.
Justifikohej se ndihmonte prindërit në New-York, që ishin shumë të varfër dhe pensioni nuk u mjaftonte. Në grindje e sipër Bora i tha, të zgjidhte ose atë, ose prindërit e vet. Secili prej tyre, kishte detyrime të barabarta për qiranë e shtëpisë, ushqimin dhe mirërritjen e fëmijës, por ai vazhdoi në të njëjtën rrugë, të mos dorëzonte asnjë të ardhur. Ai e kishte mësuar mirë, se prindërit shqiptarë, janë të përkushtuar për fëmijët e tyre dhe kurrë nuk i lënë në baltë.
Shkaku i vërtetë që ata u ndanë përfundimisht, ishte diçka tjetër. Bora takoi në supermarket një shok fëmijërie, ishte një jurist shqiptar. Ajo u vonua dhe Xhejsoni e priti gjatë në një qendër tregtare, duke u kujdesur edhe për të birin. Grindjet vazhduan deri tek makina në parking. Po bëheshin gati të hynin në makinë, por Xhejsonit nuk iu durua, por i tha me cinizëm:
– “Këtij shokut shqiptar, ia ke falur virgjërinë, kur ishe shtatëmbëdhjetë vjeçe”? – “Nga e nxore këtë, o bythëzi”?! – “Nga që u puthët gjatë në ndarje, ja ku të kam filmuar me celular, – tha ai”. – “Domethënë po më përndjek, ti e paske shpirtin më të zi se sa fytyrën”! – bërtiti ajo. Xhejsonit nuk iu durua. Sytë i zunë në bagazh të makinës, një furçë bishtgjatë me të cilën, pastronin borën e xhamave në mëngjes.
E rrëmbeu me shpejtësi dhe e goditi Borën, me sa fuqi që pati. Instinktivisht ajo ngriti dorën për të mbrojtur kokën dhe shkopi-fshesë, u përplas mbi llërën e krahut të majtë. Ndjeu që një kockë e parakrahut, ia bëri “krrak”. Duhet t’ia kishte thyer sepse, as dorën, as krahun, nuk mund ta lëvizte më. As bërtiti dhe as qau. Gurin nga Kisha e Laçit, e shtrëngoi fort në pëllëmbën e dorës së djathtë. Çudi, guri i dha fuqi dhe guxim të paparë. As vetë nuk e dinte se si mbërriti së bashku me të birin në shtëpinë e prindërve të vet, duke mbajtur timonin, vetëm me dorën e djathtë! Kishte merakun e të birit. Amësia i jepte forcë.
Kur frenoi përpara shtëpisë, gati sa nuk i ra të fiktë. Mbylli sytë, ajo dhe i biri, ishin në duar të sigurta. E ëma i mori fëmijën nga karroca, Dalini duke e mbështjellë në gji, si atëherë kur ishte fëmijë, e ngriti në duar dhe e futi me përkëdhelje brenda shtëpisë. I tha të qetësohej dhe të tregonte çfarë i ndodhi. “Më goditi bythëziu, gurin nga Kisha e Laçit e kam në çantë”, iu përgjigj ajo. Dalini nuk e zgjati, sytë i shkrepën zjarr. Mori në telefon 911-tën. Zëri iu drodh dhe një lëmsh lotësh i mbetën në fyt. Duke pritur të vinin policët, i dha së bijës një gotë ujë, së bashku me dy kokrra tylenol. E shoqja merrej me qetësimin e ushqimin e fëmijës.
Për njëmbëdhjetë minuta, dy policë mbërritën së bashku me ambulancën dhe tre infermierë. Policët, pasi dëgjuan ngjarjen, kërkuan të dinin vendin ku ishte parkuar makina. Bora tregoi se ngjarja kishte ndodhur në kuadratin 7 të parkingut. Policët panë njëri-tjetrin në sy. “Aty ka kamera sigurie, incidenti është i filmuar, jeni me fat, nuk iu duhen dëshmitarë”, tha njëri prej tyre. Siç u muar vesh më vonë, Xhejsoni ishte arrestuar po atë natë. Ai u dënua tre vjet burg. Kishte edhe një rekord tjetër dhune që Borës, nuk ia kishte treguar kurrë.
Nga Avdulla Kënaçi - Memorie.al
56 Komente
Lini një Përgjigje
Më të lexuarat
24 oret e fundit
Javen e fundit
Blog Tema
Fake komplet.
S'eshte fake jo! Para nje viti nje vajze shqiptare nga tepelena hengri plumbin kokes nga zezaku qe ishte prindi i fmis saj. E vrau vetem pse e shkreta nuk i dha me lek per drogen!
Cfare humbje kohe leximi i ketij hartimi!
Vete ja beri vetes. Cfare do qe ngaterrohet me ato lloj bishash.
Zezaket kudo ku jane ne US i kane kthy ne WC qytetet. Ne Detroit ku jane shumice, nuk del dot diten jo me naten. Chicago po ndjek te njejten rruge. Washington D.C po ashtu. Po flas per kriminalitet. Mos me fol per familje qe keta nuk e dine cfare eshte. Rriten pa babe ne shpi. Mos degjoni liberalet amerikane se jane hipokrita. Thone i duam emigrantet e te gjitha rracave, por afer shpise apo per dhender apo per nuse te zeze apo hispanik mulat nuk i duan. Europa avash avash po zgjohet dhe mund te shpetohet. Por Amerika eshte e marre fund. Po kthehet ne Brazil.
Avash o shoku avash. Nese flet per llumin, s'ka pyll pa derra. Duke filluar nga ne shqiptaret. Ti merr shembuj njerez qe vijne nga llumi, me jete bloze dhe familje te destrukturuara. Ameriken po e marrin ne qafe politikat e gabuara, jo zezaket. Ti je emigrant per vete, dhe na del fans i KKK? Varet me cfare njerezish shoqerohesh dhe sa kerkon nga vetja. Ngjyra dhe raca as ka lidhje fare. Tung.
Morali i historise: Mos braktisni familjen per nje cope bytheziu.
sakte Nuk eshte rracizem por zezaket nuk jane na rangun e shqiptareve.
Ky eahte nje shkrim racist. Autori dhe media qe e boton duhet re mbaine perfjegjesi ligjore.
Pasi ti Koz, rrotë kari,je kozmopolit,nuk je racist,bythziu tani mbeti pa Borën,pra jepja morën, vajzën tënde!Nëse nuk ke vajzë a motër, atëherë jepja gruan tënde ose bëjeni me radhë një natë ti një natë bythziu!Mbase fo të bësh sevap.
Duket qe ti je palle Amerike "woke"
Kjo histori e vajzes nga Fushe Kruja nuk eshte asgje perpara atyre qe do te degjojme per vajzat e Fushe-Arresit...
Nuk te kap njeri me zor po nuk tu kruajt .Apo nuk u kruhet malokeve.Ja ,shikoji neper televizione me byth e cica jashte.Shumica jane maloke me origjine qe zbriten ne tirone me xhubleta.
Budallalleqe. Jeni gazete informazioni apo periodike romanesh skarco me episode.
Shume mire kane bere qe e kane nxjerre kete shkrim, qe te marrin vesh te tjeret se ca muter jane bythezinjte.
nga Avdullah. vk pacavure mahmuti
Nuk është punë ngjyre të lëkurës, është pasojë e mendësisë patriarkale, si i kuptojnë raportet bashkëshortore, familjen, marrëdhëniet shoqërore, rritur në një komunitet të varfër e të prapambetur kulturalisht. Për pasojë, kanë ngritur krye komplekset e inferioritetit të djaloshit, që ndihej më ulët se gruaja në të gjitha drejtimet. Është fakt që shqiptarët jashtë punojnë fort, kursejnë shumë, të aftë e inteligjentë, të thjeshtë e të mprehtë, që bëjnë gjithçka për fëmijët.
Jetoj ne Toronto,,e njof nga afer realitetin,,eshte me se e vertete,,dhe nuk eshte vetmja ,,eshte e veshtire te kesh vajza ne kete sistem,,,,70% e familjeve te ndare,,40% nuk njofin baballaret,,ne nje familje ketu afer,,jane kater vellezer me baballare te ndryshem,,o zot kujdesu per familjet dhe vajzat Shqiptare,,o zote,,Flm
Qeke te greket ne lagjen Pape lol
SHUME SHPEJTE DO KEMI KETU NE LEZHE ME QINDRA SI KJO HISTORIA .PRISNI DHE DO SHIKONI PASTAJ DO DALIN MEDIAT DO THONE JOOO DUHET TE JEMI TE HAPUR SI GJITHE EUROPA.. O ZOT NA RUAJSH
Filloji pregatitja e opinionit per kafshet??Jepi Mero ndihmoje Ramen te shakerroje dhe ate qe ka ngelur nga identiteti shqiptar.
Edukoje vajzen,djalin o illi te mos tundohen nga manalli dhe dafllaku I zi.Mos rri ne internet dhe ia le fajin dhe dobicin tjetrit ne dere.
Episodi mund te jete i vertete, por morali qe percon eshte i gabuar.
ju dhjefsha moralin, ky " morali" juaj po i jep fund qyteterimit dhe kultures evropiane,femijet e tu rriti ne Afrik po deshe por leri femijet tane te rriten me kulturen dhe qyteterimin tone te bekuar
Ky morali yt po e khen Evropen bote e trete. Fute ne vrime moralin trap.
Apo pederastet qe paghuan Athina me ne krye ymer bazin ,shpfesin me te ndyre qe ka par Kazani shqptare ! Ptuh ,Maskarenje . Po s'ken faj ju ,kur s'ka shtet e shn ju bythqimat e graqireve
Te gjithe ata qe bertasin fort racizem le te lexojne pak statistikat, se sa femije me ngjyre te zeze, apo mulate te lekures, jetojne bashke me baballaret e tyre, apo biles edhe i njohin ata. Dhe pastaj le ti krahasojne keto me statistikat per femijet me ngjyre te bardhe apo te verdhe te lekures. Me varferine nuk kane te bejne, sic perpiqen ta justifikojne, se te verdhet jane akoma me te varfer dhe shume te bardhe gjithashtu. Megjithate secili eshte i lire te besoje ate qe po perpiqen me cdo kusht te na imponojne ata qe duan ta transformojne kete bote me dhune, ne nje bote ku te mos kete me shtete pothuaj homogjene te te bardheve. Me shtetet e te verdheve nuk kane filluar akoma se nuk ua mban. Per me shume, pyesni shokun per koke te Sorrosit te ri, dhe puthadoresit e tij (pa harruar kurrsesi edhe te gjithe opoziten, qe po njesoj e kane te firmosur paktin me djallin).
nje histori e vertet
Hartime “emocinale “ si ne kohen e xhaxhit..!!
Njarje e vertete E veshtire te jetosh me njerez te racave te ndryshme
z.Mero! Fshij kete pacavure raciste qe eshte nje trillim i nje autori me rezikshmeri te larte shoqerore, perderisa ky autor ben nje shkrim te tille per te sensibilizuar Ata banore te atyre zonave ku do te shtrehohen refugjatet te ardhur nga Afrika , qe te ngrihen dhe te protestojne pse jo dhe te bejne dhune ndaj ketyre refugjateve ……
Sufllaqexhi te ngelte ne fyt racioni i radhes. Funderrine antishqiptare.
Na u rrenqethen lesht e karit nga ky tregim
Sidomos kjo pjesa e atij gurit tregon se me cfare kafshesh eshte dettruar te merret zezaku i gjore
lere mos fol me.... precision..... po mundohem ta justifikoj me mallin per memedheun....
O bythzi! Po ju akoma nuk keni evoluar nga majmuni ne njeri! lol
Shume histori tronditese qenka, desh u rrezova... po pse cfare kujtuat se duke emigruar ne vendet perendimore gjithe beqaret aty shqiptaret po prisnin te martoheshin? Ne shumicen e rasteve ata nuk te begesin per shoqeri le pastaj te fusin ne familje. Si fillim permend ndryshimet e medha ne kulture e sidomos mentalitet... eh ky i fundit eshte primitiv fare po fare ama..., shkrimi i mesiperm e verteton 100% nga menyra e dobet qe eshte shrkuar si histori por dhe tek mentaliteti i prinderve. Shqiptaret per fat te keq nuk e kuptojne ende qe emigrimi eshte plaga me keqe e shoqerise shqipare.
kU QENDRON MORALI I KETIJ TREGIMI.
Seshte mire me qen racist, se te gjithe krijesa te Zotit jane! Megjithate raca nuk perzihet
Shume e bukur kjo perralla me bythziun.
Kjo eshte nje histori reale qe nuk ka te beje absolutisht me racizmin por me ndryshimet e thella midis kulturave te racave te ndryshme. Askush nuk mund t’a mohoje se ne bote egzistojne shume raca te ndryshme. Dhe qe cdo race ka kulturen, zakonet, menyren e jeteses qe ndikon absolutisht ne jeten e njeriut duke filluar nga momenti kur hap syte ne mengjes e deri sa mbeshtet koken ne jastek ( po te zuri gjimi ). Ne kete kuptim cdo njeri eshte i prirur me te drejte qe ne jete te kete prane te ngjashmin e vet: te dashur, shok, bashkeshort etj. Kjo eshte domethenja e kesaj historie.
"Me goditi bytheziu", - i tha ajo prinderve. Kush i shkruan keto pacavure mor aman? Pse jane kaq legeneri shqiptaret?
Pse eshte trillim, gjera te tilla ndodhin.Nuk jame racist por rracen qe i perkas dhe per pasardhsit e mi nuk do te preferoja ta ndryshoja.Eshte e drejt e gjithkujt ,i bardhe apo i zi..
Shkrim medioker qe nuk ja vlen te flitet. Sa per ndonje koment ku perzjerja e rracave trajtohet deri si sakrilegj, mjafton te kujtojme se rastet e dhunes dhe te divorcit ndodhin edhe mes te bardhesh. Ka cuna (rrac e paster shqiptare) qe i kerdisin ne dru grate me te cilat jetojne. I tradhetojne, trajtojne si skllave; ua nxijne jeten. Po sikur disa komentues ta mbanin parasysh edhe kete?
CFARE MENDER MUT ARTIKULLI PA ASNJE MORAL
Morali osht rrini larg bythzive.
Po cdo Dalipi dje Selimeja ,,qe marin gur per fat nga kisha e shen Andonit ,,,,si myslyman qe jan duet te mirnin gur te Xhamija,,,,,epo ca te them ,,,
Nga tregimi më tërheq vëmendjen ai "guri i vogël" i shna Nout! Ku është ai guralec i "famshëm"?! Ku ndodhet, kush e ka dhe pse nuk i dha "lumturi" familjes?!... Njerëz! Lerini besimet mistike tek guri, tek Kisha, tek gjamia, tek hogja, tek prifti, pastori apo papa! Kësaj i thonë shplarje truri. Besoni tek Zoti Krisht, punoni me drejtësinë e Zotit dhe përpara se të vendosni për një hap të guximshëm në jetë, mendohuni mirë. Puna të bën njeri. Besimi të rrit shpirtin e shëndetshëm dhe marrëdhënia me prindërit të shton jetën... Të rinj dhe të reja: mos i lëndoni prindërit me aventurat tuaja, ndryshe atyre ua shkurtoni jetën dhe jeta juaj shkurtohet gjithashtu. Jetoj në Etobicoke...
historicka .nuk na afron e meson asgje ,te tilla histori ka pafund.a nuk i kemi degjuar te ndodhin pafund ne ambientin tone ?dhe me te renda ?perfunduar me makabritete ?cfare ka bere me shume zezaku ,le ti themi keshtu ,po une do preferoja ti thosha i shoqi .se nje burre shqiptar qe e rreh gruan pasi ka pire dy gota ?se nje burre shqiptar qe gruan e quan prone te tij?per mua kjo eshte nje histori qe i takon vetem adaj familje ,askujt nuk i hyn ne pune ,nuk na meson asgje ,pervecese na thote qe zezaket nuk japin leket e rroges ne familje e jane xheloze .niset te afroje nje tragjedi e per realitetin tone ne na duket si komedi.
historicka .nuk na afron e meson asgje ,te tilla histori ka pafund.a nuk i kemi degjuar te ndodhin pafund ne ambientin tone ?dhe me te renda ?perfunduar me makabritete ?cfare ka bere me shume zezaku ,le ti themi keshtu ,po une do preferoja ti thosha i shoqi .se nje burre shqiptar qe e rreh gruan pasi ka pire dy gota ?se nje burre shqiptar qe gruan e quan prone te tij?per mua kjo eshte nje histori qe i takon vetem adaj familje ,askujt nuk i hyn ne pune ,nuk na meson asgje ,pervecese na thote qe zezaket nuk japin leket e rroges ne familje e jane xheloze .niset te afroje nje tragjedi e per realitetin tone ne na duket si komedi.
historicka .nuk na afron e meson asgje ,te tilla histori ka pafund.a nuk i kemi degjuar te ndodhin pafund ne ambientin tone ?dhe me te renda ?perfunduar me makabritete ?cfare ka bere me shume zezaku ,le ti themi keshtu ,po une do preferoja ti thosha i shoqi .se nje burre shqiptar qe e rreh gruan pasi ka pire dy gota ?se nje burre shqiptar qe gruan e quan prone te tij?per mua kjo eshte nje histori qe i takon vetem adaj familje ,askujt nuk i hyn ne pune ,nuk na meson asgje ,pervecese na thote qe zezaket nuk japin leket e rroges ne familje e jane xheloze .niset te afroje nje tragjedi e per realitetin tone ne na duket si komedi.
Tregim qe prek nje teme sensitive per te gjithe emigrantet. Ky eshte realiteti I sotem dhe autori ben mire qe tregon si eshte pa friken e disa komenteve ku te etiketojne pa bazar.
Çfare te lexosh, moralin e fshataro-maloqerve apo moralin e zezakeve. Dy anet e se njejtes medalje. Perfundimi: si te solli vajza nje malok shqipfoles si te solli nje bythzi afrike shotganin duhet ta kesh gati. Njeri me mud se tjetri.
Natyrisht shkrimtari ka bere trillime per tiu larguar originalit te ngjarjes me te vertete te ndodhur me shume se dhjete vite me pare. Por ne te vertete ngjarja ka qene shume me e rende e ndodhur ne nje familje shume te nderuar shqiptare. Jane te njohurit e mi. Vajza mbeti gjysem njeriu.Mjerprinderit e saj cfare kane perjetuar.
BOTIMI NGA DULLA KANACJA NE KETE KOHE KA LIDHJE ME MARVESHJEN ITALI SHQIPERI ............NGJARJE TE TILLA KA PER DITE KUR VAJZAT MARTOHEN ME ZEZAKE SHPESH PER SEX POR KUSHEDI , KUDO NEPER BOTE .....KJO ESHTE JETA POR SKA TE NGJARJE ME REFUGJATET QE DO VIJNE....GJITHESESI NON SI SA MAI......BOTA ECEN PERPARA ,PO NGELI VEND BOSH NJEREZIT JANE TE LIRE ........NE MOS SOT DO TE NDODHE NESER ........ZHVILLIMI KA EDHE ANE NEGATIVE ......
Merua e paska kthyer gazeten ne roman, nejse kjo eshte nje prove qe ata bythezinjte arabo-afrikane nuk duhet te vijne ne shqiperi, se keto loket e shqiperise bien ne dashuri me nje te pare dhe na e bejne shqiperine lesh e li, na e mbushin me bubureca te vegjel kaçurrel.