Nga Blendi Kajsiu
Mbrojtja që po bën berishizmi përballë hetimit të privatizimit të sport-klub partizanit nuk po ngjit, jo vetëm tek elektorati gri por edhe tek elektortati i djathtë në përgjithësi. Arësyeja është se berishizmi po mbrohet përballë SPAK me një strategji politike, ndërkohë që forca e argumentit berishist qëndron tek llogjika juridike.
Berishizmi e ka të humbur debatin politik mbi privatizimin e klubit Partizani. Ndërkohë debatin jurdik mbi këtë çështje edhe mund ta fitojë. E megjithatë strategjia e zgjedhur nuk është juridike por politike, qoftë nëpërmjet sulmeve politike ndaj SPAK-ut qoftë nëpërmjet zhurmnajës së krijuar nga opozita berishiste në parlament.
Problemi është se akuzat politike ndaj SPAK nuk fshehin dot faktin që dhëndri i Berishës ka përfituar nga vendimmarrja politike e vjehrrit. Këtë e pranojnë edhe vetë berishistët. Dhe ky është një problem politik sepse në sytë e opinionit publik nënkupton pasurimin e dikujt si pasojë e lidhjeve që ka me pushtetin, më shumë se si pasojë e aftësive të tij në biznes.
Është e vështirë sot të gjesh ndonjë shqiptar, majtas apo djathtas, që mendon se dhëndri do bëhej milioner nëse Berisha nuk do ishte në pushtet. Mjafton diferenca mes pasurisë së tij dhe të ish-pronarëve të tjerë për të kuptuar që pasurimi nuk ka ardhur thjesht nga trashëgimia e pronës. Është po kaq e vështirë të argumentosh që pasurimi është pasojë e aftësive në biznes, pasi pasuria nuk është krijuar përpara por gjatë pushtetit të Berishës.
Pra po të përdorim llogjikën dhe standartin politik, Berisha e ka të pamundur të evitojë akuzën se familja e tij është pasuruar gjatë, dhe si pasojë e qëndrimit të tij në pushtet. Është e njëjta llogjikë që Berisha ka përdorur me kundërshtarët e tij politik.
Ky është standarti politik. Është një standart më i ulët se ai juridik, pasi nuk është e nevojëshme të provohet se pasurimi ishte i ligjshëm apo i pa-ligjshëm. Për të akuzuar politikisht mjafton të provosh që familiarët e një kryeministri janë bërë milioner gjatë qeverisjes së tij, pavarësisht mënyrës.
Ndërkohë llogjika juridike, sidomos ajo penale, ofron një standart shumë më të lartë prove. Nuk mjafton evidentimi i pasurimit si pasojë e vendimeve të pushtetit, duhet provuar se pasurimi është bërë në mënyrë jo të rregullt, ose se pushteti është ushtruar në funksion të pasurimit personal apo të familiarëve. Pra duhet provuar se qëllimi i vendimmarrjes (dhe jo thjesht pasoja) ka qenë pasurimi i familiarëve. Dhe kjo nuk është e lehtë për tu provuar.
Kemi të bëjmë me një kriter juridik shumë më të vështirë për tu provuar se kriteri politik, ku qëllimi i vendimarrjes nuk ka rëndësi përballë rezultatit. E megjithatë mbrojtja berishiste ka vendosur në plan të parë llogjikën politike dhe jo atë juridike. Strategjia aktuale është denoncimi dhe delegjitimimi i SPAK-ut si instrument politik i Edi Ramës, edhe pse SPAK ka ekspozuar korrupsionin e qeverisjes Rama shumë më bindshëm se Berisha.
Politizimi i çështjes i kthehet si bumerang vetë berishizmit pasi me standartin politik qeverisja e Berishës është fajtore për sa kohë gjatë saj familiarët e tij janë bërë milionerë. Politikisht Berisha e ka të pamundur ti bindë shqiptarët, qoftë edhe foltoristë, se familja e tij nuk është pasuruar kur ai ishte në pushtet.
Për këtë arësye mbrojtja berishiste nuk ngjit dhe nuk e bind dot opinioni publik. Berishistët e ftojnë qytetarin ta gjykojë çështjen nëpërmjet llogjikës politike dhe jo asaj juridike. Ama nga këndvështrimi politik qytetarit nuk i intereson nëse pasurimi i familiarëve të Berishës nuk ishte produkt i vendimmarrjes së qëllimëshme apo të parregullt. Në gjykatën e opinionin publik mjafton fakti që vendimet e vjehrrit kanë prodhuar pasurimin e dhëndrit për të deklaruar një qeverisje të korruptuar.
Në fakt ky është fakti që del në pah sa më shumë rritet zhurma politike berishiste; pasurimi me miliona euro i dhëndrit gjatë qeverisjes së vjehrrit. Dhe kjo është një histori që shqiptarët e njohin mirë. Vetë Berisha ka dekada që e denoncon. Ndaj strategjia e tij politike është një rrugë pa krye që po çon në greminë edhe atë pak opozitë të mbetur. (Lapsi.al)
Mblidh bythen e fishkur sali, edhe shko jep llogari, leri vicklat
Po ik ore laro burre. Ke tridhjete vjete One Way : kunder Berishes. Analist?! Ti je predicteble. Dhe kur themi predicteble analiza bie...
Ky djali gjithnji ka qene i zgjuar.Politika e ndyu shume.Me vjen mire qe rigjeti zgjuarsine e lindur dhe te kultivuar.
Trajtimi politik i çështjes me qëllim deligjitimin e SPAK përpara trajtimit juridik bëhet me qëllim për të ulur aftësinë vepruese të drejtësisë. Si puna e përpunimit me aviacion të terrenit,përpara se të futen trupat këmbësorë. Je i vogël ti djalosh.Nuk e mëson dot Berishën. Akoma nuk e njeh Berishën ti.
Shqiptari i Ilirisë:- "Akoma nuk e njeh Berishën ti." Ke te drejte , eshte me hale se sa e kujtonim. Bile edhe ti vete.
O Toni,o qenef,ti nuk kupton dot atë që kam thënë unë,megjithëse nuk është e vështirë,se në vend të trurit,ke produktin që ka qenefi.
Nje analize me mend ne koke,qe shkurt muhabeti Sala dhe familja e tij eshte e humbur,para akuzes amerikane kur e shpallen non grata,per korrupsionin.Nuk ka nevoje t'i thote askujt ate shprehjen me gjeni nje rast te vetem,se do te kete edhe raste te tjera se tani u hap loja dhe Ramen e permend kot se ai ka hasapet e veta dhe te qeverise me Spakun.Tani Berishes nuk i beson me askush.Eshte nje mbyllje kariere ne menyren me te turpshme.Do kete te tjere pas tij
Shume shpejt do te kete nje kunderpergjigje nga gruaja me shpifarake e planetit , juristja me kurs 3 mujor plepash qe kakarisi rrugeve te Tiranes ne mbrojtje te gerdalles 89 vjecare bordellos italiane qe u shemb si kuti kartoni, Adriana kalaja , sharebajga e neveritur e foltores se vicidolit.
Kajsi, Berisha e di që nuk fiton dot juridikisht! Sepse ai di çfarë letre ka në dorë kundërshtari,dmth SPAK ,dmth DASH... Prandaj luan shansin e fundit, destabilizimin! Ku është i dështuar sepse nuk mbledh dot më protestues. Prandaj ai vetëm po shtyn sa të mundet momentin e dënimit.
Shprehja, "Më mirë një fund i tmerrshëm se sa një tmerr pa fund!", me sa duket për Salehun nuk ngjit. Ai preferon më mirë një thënie biblike, " kurrë mos e prano fajin!", por që kështu e nxjerrë nga konteksti ngatërron mendjen e shumë njerëzve, që besojnë se mëkatet shlyhen në botën e përtejme. Sala si komunist, pra si ateist, s'beson nga këto dhe e di se procesi gjyqësor, pra nga ai që ushtrohet në Tokë dhe jo në Qiell, deri tek drejtësia e fundme, pra ndëshkimi i tij, ndonjëherë shkon në kalendat greke. S'ke ç'i bën, këto janë rregullat e drejtësisë tokësore, në thelb të të cilave, qëndron parimi i "prezumimit të pafajësisë". Berisha, edhe pse politikisht është i vdekur e i pakallur, ka zgjedhur këtë të fundit, ta presë vdekjen biologjike i pandëshkuar nga drejtësia me një vendim të formës së prerë. Këtë e nuk do donte kurrsesi t'i ndodhte, ndaj dhe ka zgjedhur rrugën më të vështirë, 'tmerrin e pa fund'. Se në fund të fundit, siç ka thënë dhe Borges, njeriu është injoranti më i madh, dhe është i tillë sepse nuk e di ditën që do vdesë. Dhe kështu edhe Saliut, nuk dihet se sa do zgjasë tmerri i tij. Gjithsesi kjo është puna e tij, por nga të tjerët le të shpresohet, se kjo vuajtje e tij do jetë edhe njëfarë ngushëllimi për ata që u ka vënë shami të zeza mbi krye, si vajzës së Remzi Hoxhës, vajzave të Aleks Nikës etj, ndlr vite, viktima të pangopësisë së tij për pushtet dhe pasuri.